Kaibigan magpakailanman.

Laging masayang alaala 'yung balikan ko ang banal na gabing iyon na naramdaman kong tinawag ako ng Diyos sa pamamagitan ng isang kaibigan. Kahapon, mas naramdaman ko ang gawaing pinasok ko. Nakakapagod, oo. Mas nakakapagod pa sa parating na tatlong taon! Maraming-marami ang mga gawain. Pero masaya ako. Excited ako. Kasi mula nang sumagot ako ng "Oo" sa imbitasyong mas paigtingin ang debosyon kay Maria, mas nararamdaman ko ang lapit ng presensya ng Diyos. Mas naaakit ako sa buhay na puno ng pananalangin. Mas nakikilala ko ang sarili ko. Nakukumbinsi akong ipagpapatuloy ko talaga ang balak ko. Hindi, ang balak pala ng Diyos sa buhay ko.

Dati, nahanap ko na ang Diyos. Mula noon, hindi ko na mapigilan ang sarili na tahakin lamang 'yung landas na patungo sa Kaniya. Ngayon, nasisiguro ko nang lagi ko lang pala Siyang kasama. 

Nakita na kita. Tinawag ako upang sumunod sa kagustuhan Mo kaya buong puso nga akong susunod sa Iyo.

At ngayong officially installed na kami (noong Disyembre 8 pa nga!), panghahawakan ko na ngayon na isa na nga akong Youth Minister na nakatalagang magpahayag ng Mabuting Balita ng Diyos sa mga kabataang tulad ko at mas mahalin si Maria, ang Ina ng mga Walang Mag-ampon. Panalangin kong unti-unti ko sanang makilala ang mga kapwa ko Youth Ministers sapagkat alam kong


Sila rin ay gagabay sa aking paglalakbay;
Sila rin ang aagapay kapag ako’y nalulumbay;
Sila ang patnubay kapag ako’y pasaway;
Sila man ay  makapagbibigay ng saysay sa aking buhay.
Kaya naman ngayon pa lang, ako ay nagpupugay na dahil sa inyong ipinakitang halimbawa ng walang humpay na pag-alalay at debosyon kay OLA.
Salamat sa Diyos. Salamat sa inyo.
Hangad kong maging kaibigan magpakailanman.

                                       

Isang eksamen sa buhay 2013.

Ang taong 2013 ay tila isang paglalakad sa Emmaus. Gaya ng mga disipulong naglalakad patungong Emmaus sa Ebanghelyo ni San Lukas, mayroon akong mga problema at alalahanin na isinusumbat tungkol sa Diyos, ngunit madalas, hinahati ni Hesus ang Salita sa akin at ipinaliliwanag sa iba't ibang paraan kumbakit nangyayari ang mga bagay-bagay. Kinailangan kong pahintulutan ang Diyos na punan pa ang aking mga dalahin – ang aking pagtingin sa mga bagay, ang rubdob ng aking pagmamahal at pagtanggap sa tuwa at sakit na kaakibat ng tunay na pagmamahal, ang aking kapasidad sa pagtupad at pagsunod.

Pinararamdam lagi sa akin ng Diyos na minahal Niya ako at sa kabila ng aking kahinaan, minahal Niya ako at gustuhin ko man o hindi ay minahal Niya ako kasama ng iba pa.

Hindi kailanman nagkulang ang Diyos sa regalo, sa biyaya, sa pagpapaalala, sa pagwawasto. Ang isang regalong lagi kong ipinagpapasalamat sa Diyos ay iyong walang palya Niyang pagpapadala ng mga tao upang lumabas ang kabutihan at kagalingan sa akin. Naniniwala akong tinatahak ko ngayon ang tamang landas na nais ng Diyos na daanan ko nang tawagin Niya akong maglingkod sa Parish Youth Ministry, ng mga taong madalas ko na ring makasama sa buhay – mga kaibigan, na kaakbay ko sa paglalakbay. Lubos akong nagpapasalamat sa kanilang lahat. Tunay na Emmanuel ang Diyos sa akin sa pamamagitan ng mga nakakasama ko.

Lubos din ang pagpaparamdam ng Diyos ng Kanyang presensya sa akin, sa mabunga mang karanasan sa buhay o sa tuyong karanasan ng pagkabasag at pagkatalo. Gustuhin ko man yung mas magagaang karanasan, alam ko na sa mga tuyo, mas masasakit at mas mabibigat na karanasan ako nais dalhin ng Diyos upang tumubo, mamunga at lumago.

Panalangin ko sa Diyos na gawing mas malaki ang aking puso upang mas marami akong mahalin at patuluyin sa aking buhay. Dalangin kong huwag maging iskandalo sa iba. Hiling ko para sa mga kaibigang nilayuan o iniwasan ako dahil sa mga bagay na nagawa ko noon na nagpalayo sa kanila na makatanggap sila ng pagmamahal at pagpapagaling mula sa Diyos na sa isang banda ay hindi ko makakayanang maibigay sa kanila.

Nais kong hingin sa Diyos ang pagpapala para sa mga taong nakasama ko sa paglalakbay sa higit dalawampung taon ng aking buhay. Sa pamilya ko't mga kaibigan, lalo na sa mga kapwa kong kabataan, humihingi ako sa inyo ng pabor na sana sa araw na ito ay mag-alay din kayo ng panalangin para sa akin, isang kawal na kabataan ng Panginoon, tunay na makasalanan ngunit nagsusumikap sundan ang daan ni Kristo na noong una pa'y tumawag at nagmahal na sa atin.

Nawa'y kahabagan tayo ng Diyos at pagpalain kailan man. Kasama ni Maria, ang Ina ng Diyos, ang Ina ng mga walang mag-ampon, harapin natin ang panibagong taon ng Diyos ng may pag-asa at buong pagpapakumbaba na anomang problema at hamon ng buhay ay kaya nating lampasan.

Maligayang Pasko at manigong bagong taon sa ating lahat! Dios mabalos! :)

13 Aral na Natutunan Ko Ngayong 2013.

Sabi nila mas tumatalas ang isip mo kapag tumatanda ka. Nag-23 anyos na ako nitong 2013 at pakiramdam ko nagsisimula pa lang akong tuklasin kung para saan ba ang buhay ko. Sobrang pasasalamat sa Diyos, sa aking Dakilang Guro, sa dahan-dahang pagkilos Niya sa buhay ko. At dahil yearend na, nais kong ibahagi ang mahahalagang aral na natutunan ko ngayong taon kasama Siya. 

1. Tupdin ang mga pangako. Pagsikapang maging committed at faithful sa lahat ng binuo, binuno at bubuuing mga relasyon.

2. Makinig nang mabuti. Karamihan kasi ng mga problema ay umuusbong dahil sa kawalan natin ng abilidad na makinig sa sinasabi ng ibang tao sa atin. Kaya't hayaan nating magpahayag sila at buong sinseridad na tanggapin ang kanyang punto, na maaaring tama sila at ikaw ang mali, at ito ang simula ng pagpapakumbaba.

3. Ayos lang ang maging mahina. Tanggapin ang katotohanang hindi mo magagawa ang lahat na mag-isa. Kaya't humanap ng isang tao na puwede mong kausapin nang komportable at mahihingahan ng nasasaloob. Hayaang maging malakas ang iba para sa iyo tuwing napanghihinaan ka ng loob.

4. Piliing maging inspirasyon. Bahagi ng pagiging tao ay ang hikayatin ang kapwa na magpatuloy, ang ipakita sa kanila na may mas higit pa sa buhay, at may ibang perspektibo pa sa pagtingin sa mga bagay-bagay. Ilahad ang iyong istorya at iparamdam sa kapwa na hindi sila nag-iisa sa kanilang mga laban sa buhay. Huwag iiwanan ang isang tao nang hindi siya napapangiti. Sikaping mabuhay sa kapayapaan kasama ang sinomang makakasalamuha.

5. Walang perpektong tao. Kahit na sino ay may kakayahang inisin ka, kalimutan ka, galitin ka, saktan ka, at maging talikuran ka. Mahalin mo pa rin sila. Napakahirap gawin iyon, sa totoo lang, pero piliin mong magbukas ng mas malaking puwang sa maliit mong puso.

6. Hindi ka pa matanda para sa mga bagong bagay. Luminang ng bagong talento, gumawa ng mga personal na records, magtungo sa mga di pa napupuntahang lugar, magkaroon ng mga bagong kaibigan, at gawin ang mga childhood dreams. Mabuhay nang ayon sa kagustuhan ng Diyos sa iyong buhay. Pinakamagandang paraan ng pagpupuri sa Diyos ay mabuhay nang umaayon sa kagustuhan Niya.

7. Alalahanin palagi ang pagmamahal Niya. Pansinin ang mga handog ng Diyos sa iyo at magkaroon ng panahong magpasalamat sa bawat regalo. Maaring bagay, tao o magagandang karanasan. Pasalamatan ang Diyos para sa iyong pamilyang minamahal ka nang sobra-sobra, para sa iyong mga kaibigang hindi ka iniiwan sa tuwina. Magpasalamat ka sa iyong talento. May kaya kang gawin na tanging ikaw lamang sa mundo ang makagagawa. Alalahanin ang mga karanasang humubog sa iyo sa bawat taon at sipatin ang pagkilos ng Diyos sa mga pangyayaring iyon. Tandaan na minamahal ka Niya kahit hindi ka karapat-dapat mahalin. 

8. Laging magdasal sa bawat pagdedesisyon, malaki man o maliit. Kapag inilalagay mo ang Diyos bilang pangunahing prayoridad---ang Kanyang kalooban at anomang ikinalulugod Niya---ang lahat ng bagay ay mangyayari ayon sa nararapat nitong kalagyan. At kung hindi mangyari ang mga bagay ayon sa plano mo, tandaang nasa Diyos ang huling salita.

9. Magtiwala at maghintay. Kapag tinuturuan ka ng mundo na tumakbo para makamit ang kagustuhan mo, piliing maglakad. Kailanman hindi tayo dapat magmadali. Mahabang panahon ang binuno upang maitayo ang mga kastilyo, hindi ba? Perpekto lagi ang timing ng Diyos.

10. Laging maging konektado sa Kanya. Ang ating kaabalahan ay hindi dapat maging excuse para hindi magdasal. Mas busy tayo, mas maraming oras dapat ang ilaan natin sa Diyos. Huwag natin sabihing ang ating trabaho ay isa na ring anyo ng panalangin. Gayong maaari itong maging tama sa isang banda, ang panalangin ay dapat maging quality time kasama ang Diyos at tayo'y tumatahimik upang mas mapakinggan Siya.

11. Tanggapin ang mga interruptions. Pagbigyan ang Diyos na gambalain ka sa iyong mga plano, na nagtitiwalang Siya ang nakakaalam sa mas mabuti. Hindi Niya ibinibigay ang ating naisin agad-agad upang mapanatili tayo sa focus at makita ang pinakamahalaga. Dakilang halimbawa ay si Maria, na sa edad na 14 ay hindi inakalang siya ang magiging Ina ng Diyos. Isa pang halimbawa si Jose, na marahil nais ang normal at tahimik na buhay-may-asawa. Paminsan-minsan ginagambala tayo ng Diyos, hindi dahil isa Siyang kill-joy kundi dahil may mas mabubuti Siyang plano para sa atin. Pagbigyan natin Siyang kumilos sa ating buhay dahil alam Niya ang Kanyang ginagawa.

12. Magtapos nang mabuti. Huwag bumitaw sa gitna ng mga bagay. Kahit gaano ka pa sugatan, sikaping abutin ang finish line. Kapag sinimulan mo ang isang bagay, piliin mong magpatuloy hanggang sa huli. Huwag kalimutan ang dahilan kumbakit pinili mong gawin ang isang bagay. At huwag kalilimutan ang mga taong tumulong sa iyo sa paglalakbay.

13. Magpatawad gaano man kasakit ang idinulot sa iyo ng ibang tao. Gayong mas madali at mas komportable ang basta na lamang lumimot at magpatuloy, may kakaibang kalayaang matatamo kung pipiliing magpatawad. Nagpapatawad tayo dahil naniniwala tayong may mas mahahalagang bagay pa kaysa sa ating emosyon.

Profile Picture of the Holy Family.

Looking closely at the way Jesus, Mary, and Joseph lived, we can find striking patterns and parallel lines of self-sacrifice, of self-giving. Mary opened herself to the far greater plan of God, instead of pursuing her own dream of settling down with Joseph in marriage. She did this though she must have been scared of the uncertainty of being an unmarried mother. Joseph wanted to divorce Mary quietly after finding himself in that uncomfortable truth about her. And yet he made a difficult decision to marry her, if only to protect her and her child from whatever harm that could befall them. Jesus carried out the will of the Father to become one like us, setting aside the dignity of his divine origin, living the life of a humble human being, and finally embracing the fearful and gruesome death with the words: “Not my will but yours be done, Father”– and all these for the sake of bringing us salvation!

This is what brought the Holy Family together; and it is the profile picture of both parents and the child who are identified with one sterling quality of being a person given to the other, to others. Life for them – at least the early part – must have been anything but a continuously idyllic and tranquil family life. They had to deal with great challenges. But how do you think Mary and Joseph managed to address the physical demands of traveling to Bethlehem while Mary was pregnant? How did she give birth to Jesus in an animal stable as her makeshift delivery room? And how could they have bravely gone through the dark night of that tremendous threat to the life of their child, ending up in a foreign land, and having to relocate again afterwards to Nazareth? How did they go through all these heroically, if not for that willingness to give themselves to a higher cause, for the sake of something far greater than themselves?

At a time when many families are breaking up and breaking down, the Holy Family presents itself as our source of great hope and consolation. There is perhaps no other way to keep each family intact and moving onwards except through the virtue of sheer self-sacrifice and self-giving for each other in the family.

May the Holy Family intercede for all families that they may remain one and united in the years ahead!

Ang Diyos at ang mabagal Niyang pagkilos.

Naramdaman mo na rin ba iyon? Kung paanong mabagal ang pagkilos ng Diyos sa ating buhay. At sa tuwing naiinip na ako, lumuluhod lang ako at humihingi sa Kanya ng grasya ng pagtanggap. Masakit man, alam kong may magandang plano pa ang Diyos at laging perpekto ang Kanyang pagkilos. 

Hindi mabilis ang pagdating ng mga sagot. Kahit pa lagi akong nagtatanong. At nagpupumilit sa Kanya ng sagot. Salamat dahil tinuruan Niya ako ng isang tanging bagay, ang maghintay. 

Higit sa lahat, ang magtiwala sa mabagal na pagkilos ng Diyos. 

Natural ang pagkamainipin natin sa lahat upang makamit ang isang bagay nang walang pagkaantala. Iniiwasan na natin ang mga kasunod na hakbangin. Doon na agad tayo sa dulo. Doon sa may katiyakan. Mainipin tayo sa isang bagay na hindi tayo sigurado, sa bagay na bago sa atin. 

Hindi ba’t sa bawat progreso ay dumadaan muna sa kawalang-katiyakan o instability na madalas inaabot ng mahaba-habang panahon? 

Kaya nga nasa atin: ang ating mga ideya ay unti-unting magma-mature---hayaang magbunga, hayaang mahubog, sa tamang panahon. Huwag madaliin na makuha ngayon ang dapat ay makukuha sa kinabukasan. 

Tanging Diyos lamang ang makapagsasabi kung ano iyong bagong espiritung nabubuo sa ating sarili. Bigyan natin ang Diyos ng pagkakataong magabayan tayo ng Kanyang kamay sa nais Niyang marating natin at tanggapin ang nararamdamang anxiety, suspense at incompleteness sa mga bagay na hindi tayo tiyak. 

Panunuluyan 2013.

***

"Magalak tayo't magdiwang! Kaligtasa'y natagpuan. Halina't ating puntahan ang Kristong Panginoon sa sabsaban!"

Mga kapatid kay Kristo, inaanyayahan po namin kayo sa tradisyonal na pagganap ng Parish Youth Ministry sa Panunuluyan bilang pag-alala sa pagdating ng ating Mesiyas na si Kristo Hesus. Magkita-kita po tayo sa Dambana ng Ina ng Walang Mag-ampon sa ganap na ika-9 ng gabi, bago ang Christmas Eve Mass. 

The drama on the first Christmas.

The first Christmas was happy. It was glorious indeed. But it was so emotionally intense to grasp at. It was hard for Mary to comprehend the annunciation of the Angel that she was about to conceive a child not from a man but through the power of the Holy Spirit. Who will accept a reason like that? In Filipino, harsh term could be “disgrasyada.” For Joseph, it was hurtful to accept Mary in that difficult situation. Feelings of Joseph and Mary were so much complicated during the first Christmas. It might not be told in the nativity story, but one could feel what Joseph or Mary felt then. Can you accept that kind of feeling? That heaviness of heart? That uncertainty which lies on them ahead? That drama on the first Christmas? 

Many things are hard but right. Many things are hurtful but necessary. Many things are bitter but essential. This could be the essence of Christmas. A God who chose hardship, hurt, and bitterness because He knew these are right, necessary, and essential. 

Lord's healing love.

In the Gospel today, we find Jesus healing two blind men. Two images from this story:

The first is the image of the two blind men: Fumbling, unsure, desperate, in a hurry to catch up with Jesus. At the same time, they are determined and hopeful that Jesus would stop for them. How did they know that Jesus was near? They must have felt that Jesus was walking in front of them and so they desperately tried to catch up with him and called out loud for help. One senses that beneath their seemingly helpless lot was their hope and trust in Jesus to heal.

The second image is that of our Lord taking time to stop and listen to them. He knew what was in their hearts and asked them if they believed he could do what they asked from him. Jesus looked at them with love, and moved with compassion, he healed them. They believed, and he made them whole.

Many times in our own lives, we find ourselves in situations similar to that of the two blind men: Darkness, despair and uncertainty. But, like the two blind men, we are invited to trust and hope in Jesus, to call out to him unceasingly because he wants to take us out of our darkness and comfort us in our difficulties and pain. He looks to us with love and compassion and wants to make us whole.

My Lord, grant me the grace to trust and hope in you whatever the circumstances of my life. Keep me close to your heart and grant me the grace to be faithful to you. Make me whole, Lord, and grant me the courage to proclaim your healing love.